«گلايه»

ديگه از تو سير شدم

خسته شدم ،دلگير شدم

جونيمو دادي به باد

از دست تو ،من پير شدم

حرفات همش دروغ بود

چراغ بي فروغ بود

سرت هميشه انگار

واسه ي من شلوغ بود

هر بار قرار گذاشتي

بازم منو تو كاشتي

هر وقت گلايه كردم

واسم جواب نداشتي

نداشتنت عذاب بود

با تو بودن سراب بود

حرفاي اين دل من

سؤال بي جواب بود

از عشق من گذشتي

غرورمو شكستي

از همه دل بريدم

به من  تو دل نبستي